فیلم سینمایی «یدو» با دریافت ۵ سیمرغ و یک دیپلم افتخار رکورددار دریافت جوایز در سیونهمین جشنواره فیلم فجر شد.
کد خبر: ۳۲۵۰
۰۹:۵۲ - ۲۳ بهمن ۱۳۹۹
به گزارش جویاخبر، فیلم سینمایی یدو به کارگردانی مهدی جعفری و تهیه کنندگی محمدرضا مصباح موفق شد در سی و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر ۵ سیمرغ بلورین و یک دیپلم افتخار را از آن خود کند. این فیلم توانست سیمرغ بلورین در بخش «بهترین صدابرداری»، سیمرغ بلورین در بخش «بهترین صداگذاری»، سیمرغ بلورین در بخش «بهترین فیلمبرداری»، سیمرغ بلورین بخش «بهترین کارگردانی» و همینطور سیمرغ بلورین در بخش «بهترین فیلم» را از آن خود کند. همچنین ستاره پسیانی که برای بازی در این فیلم در بخش «بهترین بازیگر نقش اصلی زن» نامزد دریافت سیمرغ بلورین بود، توانست دیپلم افتخار جشنواره را به چنگ آورد.
همین که بدانید فیلم یدو محصول مشترکی است از بنیاد سینمایی فارابی و کانون پرورش فکری کودکان درباره پسر نوجوانی که جنگ زندگیاش را تغییر میدهد و به درک تازهای از خودش میرسد، کفایت میکند تا برگردید به سالهای ابتدایی دهه هفتاد، زمانی که فیلمهای قصهگوی سینمای ایران با محوریت کودکان در اوج بود؛ موجی که شاید با خانه دوست کجاست؟ عباس کیارستمی و باشو غریبه کوچک بهرام بیضایی آغاز شده باشد، اما بعدها با موجب کشف نسل تازهای از سینماگران ایرانی، چون مجید مجیدی، کیومرث پوراحمد، ابراهیم فروش، محمدعلی طالبی و کمال تبریزی شد و به واسطه تفکرات و سلیقه آنها مسیر دیگری را طی کرد. به مرور زمان با باز شدن پای ستارهها، جایی برای کودکان در سینمای ایران باقی نماند و سالهاست که از آن مدل فیلمها خبری نیست.
فیلم یدو ماجرای حصر آبادان را از زاویه دید یک پسر نوجوان دنبال میکند؛ پسری که در میانه جنگ یاد میگیرد که چطور با از دست دادن داشتهها و دلبستگیهایش کنار بیاید و مفهوم بلوغ را درک کند. تمرکز فیلم یدو بیش از هر چیز روی شخصیت اصلی است و سیری که طی روزهای جنگ از سر میگذارند. این رویکرد نه فقط در فیلمنامه بلکه در فرم و اجرا هم به چشم میخورد، طوری که احتمالا به غیر از این پسر نوجوان هیچ شخصیت یا عنصر دیگری را در نمای نزدیک نمیبینید و همه چیز طوری چیده شده تا یدو در قاب جلوه کند. از نظر بصری، فیلم یدو میتواند یکی از بهترین فیلمهای جشنواره امسال باشد و عوامل مختلف از فیلمبرداری و تدوین گرفته تا طراحی هنری و جلوههای ویژه دست به دست هم دادهاند تا فضایی کمتر دیدهشده از آبادان روزهای جنگ را تجربه کنیم. در میان بازیگران هم ستاره پسیانی تنها چهره آشناست که در کنار جمعی از بازیگران بومی و نابازیگرها حضوری گرم و متفاوت دارد. فیلم یدو به صورت پیشفرض فیلمی است که احتمالا نسبت به دیگر آثار پرسروصدای جشنواره تماشاگر کمتری خواهد داشت و چندان حرف و حاشیهای هم پیرامون آن به راه نمیافتد. اما کسانی که به تماشای آن بنشینند، نکات جذابی را در آن کشف میکنند و در میان نامزدهای برگزیده جشنواره امسال هم چند عنوان مهم را به خود اختصاص میدهد.
واکنش منتقدان به فیلم یدو
با اعلام نامزدهای سی ونهمین جشنواره فیلم فجر و حضور پررنگ و غافلگیرکننده یدو، احتمالا کسانی که قید تماشای فیلم را زده بودند، برای دیدن آن کنجکاو خواهند شد.
ساخته جدید مهدی جعفری ظاهرا حسابی اعضای هیئت داوران را تحت تاثیر قرار داده و شیفتگی منتقدان در جشنواره با وجود استقبال از فیلم به اندازه داورها نیست. عنصر اصلی و گیرای یدو در برخورد با مخاطب حس و حال و فضای فیلم است که حول شخصیت اصلی آن بنا شده، اما در روایت و پیشبرد داستان به خیلی از سوالات اساسی پاسخ قانعکنندهای نمیدهد. مثلا مهمترین مسئله توجیه تصمیم و انگیزه شخصیتها برای ماندن در آبادان و ترک نکردن شهر است که منطق بیرونی و مشخصی ندارد.
کسانی که در فیلم دنبال قهرمانپروری و تاکید روی ارزشهای معمول در فیلمهای دفاع مقدس میگردند، احتمالا خیلی از تماشای یدو راضی نخواهند بود چرا که خود فیلم شخصیت اصلیاش را به عنوان یک انسان معمولی با دغدغههای زمینی پذیرفته نه قهرمانی با آرمانها و ارزشهای تحمیلی.
از نظر تکنیکی و هنری هم قابل پیشبینی بود که یدو یکی از آثار قابل اعتنای جشنواره امسال باشد و تعداد نامزدیهای فیلم این امر را ثابت میکند. در مجموع میتوان یدو را به عنوان بهترین فیلم در کارنامه جعفری پذیرفت، فقط میماند این مسئله که فیلمی با این ابعاد و مختصات در ارتباط با مخاطب عام چه سرنوشتی پیدا میکند که تهیهکننده این محصول مشترک فارابی و کانون پرورش فکری کودکان در نشست خبری خیال همه را راحت کرد و گفت که بازگشت سرمایه فیلم اصلا دغدغه آنها نبوده و نیست.